MOJA  OFERTA

DIAGNOZA  SI

Ilość spotkań: 3

Cena pełnej diagnozy wraz z omówieniem i pisemną formą: 450 zł

​

Diagnoza dzieci do 4. roku życia opiera się głównie na wywiadzie z rodzicami, obserwacji spontanicznej oraz kierowanej aktywności dziecka podczas zabawy. Wykorzystuje się także specjalne kwestionariusze, oraz wybrane próby obserwacji klinicznych.

Diagnoza dzieci starszych opiera się na:

- wywiadzie z rodzicem

- obserwacji aktywności dziecka

- prób z Obserwacji klinicznej

- testach południowokalifornijskich w ocenie jakościowej.

Każda diagnoza kończy się omówieniem wyników oraz udzieleniem rodzicom wskazówek do pracy z dzieckiem w domu. Na życzenie rodziców przekazuję również wskazówki do żłobka/ przedszkola/ szkoły.

Wywiad z rodzicem jest bardzo ważnym etapem diagnozy. Dotyczy przebiegu ciąży, porodu oraz rozwoju dziecka w okresie niemowlęcym, w tym "kamieni milowych” w obszarze rozwoju ruchowego, poznawczego i mowy, a także przebytych chorób oraz informacji i opinii innych specjalistów. Warto już przed wizytą przypomnieć sobie najważniejsze informacje.

Może zdarzyć się tak, że ze względu na wiek dziecka, rodzaj czy nasilenie zaburzeń, utrudniony kontakt czy niepełną współpracę, diagnoza będzie mieć inną formułę i nie obejmie wszystkich wyżej wymienionych punktów. Moim celem jest określenie, czy u podłoża trudności dziecka zgłaszanych przez rodzica leżą zaburzenia procesów integracji sensorycznej. Terapia jest możliwa tylko wtedy, gdy deficyty zostaną potwierdzone. Konieczne mogą okazać się także konsultacje u innych specjalistów (np. u logopedy, okulisty/ortoptysty, fizjoterapeuty lub neurologa).

​

Zapraszam, jeśli przedstawione poniżej trudności są nasilone, w sposób znaczący wpływają na funkcjonowanie dziecka:

1. jest niespokojne, płaczliwe, ma kłopoty z zaśnięciem,

2. ma trudności z samodzielnym piciem, żuciem i przełykaniem pokarmów (preferuje dania papkowate, ma niechęć do twardych pokarmów lub odwrotnie),

3. źle toleruje wykonywanie przy nim czynności pielęgnacyjnych i higienicznych, takich jak: obcinanie włosów, paznokci, mycie twarzy, zębów, smarowanie kremem, czesanie, czyszczenie nosa, uszu itp.

4. wiele czynności samoobsługowych wykonuje z trudem, powoli, niezdarnie,

5. ma problemy z samodzielnym myciem się, ubieraniem,

6. ma słabą równowagę: potyka się i upada częściej niż rówieśnicy, prawie zawsze ma jakiś siniak czy zadrapanie,

7. podczas dłuższego siedzenia ma trudności z utrzymaniem głowy w pozycji pionowej, podpiera ją ręką, kładzie się na stoliku itp.

8. jest nadruchliwe, nie może usiedzieć/ustać w jednym miejscu lub przeciwnie: macie wrażenie, jakby życie toczyło się obok Waszej pociechy,

9. trudno się koncentruje, a łatwo rozprasza,

10. jest impulsywne, nadwrażliwe emocjonalnie, często się obraża,

11. bywa wyjątkowo uparte, negatywistyczne,

12. w porównaniu do innych dzieci czy wymogów sytuacji porusza się zbyt szybko lub za wolno,

13. nabywanie nowych umiejętności ruchowych sprawia mu trudność, np. jazda na rowerze, rzucanie i łapanie piłki,

14. wchodząc/schodząc po schodach częściej niż inne dzieci trzyma się poręczy, niepewnie stawia nogi,

15. nieumyślnie wchodzi lub wpada na meble, ściany, inne dzieci,

16. niewłaściwie czy wręcz dziwacznie trzyma różne przedmioty codziennego użytku, np. nożyczki, sztućce czy przybory do pisania,

17. unika dziecięcego baraszkowania z rodzicami lub rodzeństwem lub wprost przeciwnie - z ogromną siłą ściska, wskakuje na rodziców,

18. uwielbia ruch, poszukuje go, dąży do niego. Jest stale w ruchu – biega, podskakuje, często zmienia pozycję ciała,

19. przejawia duży lęk przed upadkiem lub wysokością, okazuje niepokój, gdy musi oderwać nogi od podłoża, np. wejść na wysokie schody, na drabinkę, usiąść na wysokim stołku,

20. w nowym miejscu czuje się zagubione, potrzebuje sporo czasu by zdobyć orientację w otoczeniu,

21. często myli stronę prawą i lewą, w obrębie własnego ciała oraz w otaczającej przestrzeni, podczas zabaw zespołowych zdarza się, że biegnie w innym kierunku niż koledzy, w inną stronę niż piłka, którą ma złapać, jest zdezorientowane, ma słabe wyczucie odległości

22. nie ma dominacji jednej ręki, nogi, oka (po 6. r. ż.),

23. ma trudności z czytaniem i pisaniem, częściej niż inne dzieci w jego wieku myli, odwraca znaki graficzne, ma trudności w przepisywaniu, przerysowywaniu z tablicy,

24. ma kłopoty z cięciem nożyczkami, rysowaniem.

Pamiętajmy, że pojedyncze trudności nie muszą oznaczać zaburzeń rozwoju procesów sensorycznych.

TERAPIA SI

Czas trwania zajęć: 50 min + rozmowa z rodzicem

Cena: 110 zł

​

Opis usługi

Na zajęcia dziecko powinno przyjść w wygodnym stroju i lekkim obuwiu sportowym lub ciepłych skarpetach antypoślizgowych. Bezpośrednio przed zajęciami dziecko nie powinno jeść ani pić (zwłaszcza napojów gazowanych).

Należy mieć na uwadze, że terapia SI jest procesem długoterminowy i na efekty trzeba cierpliwie poczekać. Oparta jest o ustalone założenia terapeutyczne i pewne schematy. Terapia zawsze powinna sprawiać przyjemność, swoją formą zachęcać do aktywności i współpracy z terapeutą. Polega ona na rozwijaniu prawidłowego odbioru i analizy bodźców zmysłowych docierających do dziecka z otoczenia i własnego ciała, selekcji, integrowaniu tych informacji, kojarzeniu z wcześniej zdobytym doświadczeniem, hamowaniu lub wzmacnianiu, co z kolei wyzwala u dziecka odpowiednie reakcje dostosowane do zmieniających się warunków otoczenia.

Podczas terapii używany jest specjalistyczny sprzęt i pomoce służące do stymulacji systemu przedsionkowego, dotykowego, proprioceptywnego, wzrokowego, słuchowego i węchowego. Stopień trudności wykonywanych zadań stopniowo wzrasta tak, aby były one wyzwaniem dla dziecka i jego układu nerwowego – nie są zbyt łatwe, ani zbyt trudne. Takie stopniowanie trudności wyzwala więcej bardziej zorganizowanych i zaawansowanych reakcji i wpływa na procesy uczenia się. Terapeuta stale obserwuje i analizuje zachowania dziecka, co umożliwia właściwy dobór kolejnych aktywności oraz pomocy terapeutycznych bez przeciążenia układu nerwowego. Dzięki odpowiednio dobranym ćwiczeniom dziecko może poprawić sprawność motoryczną, koordynację ruchów, uwagę i koncentrację, samoświadomość, a także funkcjonowanie społeczne i emocjonalne.

Terapeuta wykorzystuje zarówno swobodne aktywności dziecka, jak i proponuje różnorodne ćwiczenia, zabawy angażujące ciało i układy zmysłów w taki sposób, aby wyzwolić odpowiednie, skuteczne reakcje u dziecka, jednocześnie utrzymując zainteresowanie i zaangażowanie.

Terapia zaburzeń SI nie jest obojętna dla organizmu dziecka, dlatego niezwykle ważna jest współpraca rodziców, a także nauczycieli. Należy również pamiętać, że terapia nie jest uczeniem konkretnych umiejętności takich jak pisanie, czytanie czy jazda na rowerze, ale usprawnianiem pracy systemów sensorycznych i procesów układu nerwowego, które są bazą do rozwoju tych umiejętności (np. przekraczanie linii środkowej ciała niezbędnej w nauce pisania i czytania, motoryka mała potrzebna do wszelkich precyzyjnych działań, od zapinania guzików po pisanie, motoryka duża, koordynacja wzrokowo – ruchowa, koordynacja oko - ręka). Do zadań terapeuty należy również eliminowanie, wyhamowywanie lub ograniczenie niepożądanych bodźców obecnych przy nadwrażliwościach sensorycznych lub dostarczanie silnych bodźców, co jest konieczne przy podwrażliwościach systemów sensorycznych. Rozpoczynając terapię trzeba mieć na uwadze, że nie jest ona remedium na wszystko, jest skuteczna tylko w przypadku istnienia rzeczywistych zaburzeń integracji bodźców sensorycznych.

Czas trwania terapii: każdy z nas jest niepowtarzalny i inaczej reaguje na dostarczane w kontrolowany sposób bodźce, przyswaja informacje, nabywa umiejętności oraz usprawnia osłabione funkcje w indywidualnym czasie. Im wcześniej zostanie podjęta terapia (i wprowadzona dieta sensoryczna), tym efekty będą lepsze. Na efektywność terapii wpływa: rodzaj i głębokość dysfunkcji, motywacja dziecka do pracy (w gabinecie i w domu), zaangażowanie rodziców=realizacja zaleceń terapeuty w domu oraz systematyczność. W przypadku dzieci z normą intelektualną oraz bez zaburzeń neurologicznych terapia trwa od 1 roku do 2 lat, zdarza się, że nieco dłużej. U dzieci z zaburzeniami neurologicznymi oraz uszkodzonymi narządami zmysłów najczęściej niezbędna jest stała stymulacja sensoryczna.

Po około roku terapii przeprowadzona jest rediagnoza, która umożliwia dokonanie szczegółowej analizy postępów i wskazania do dalszej terapii lub jej zakończenia.

TERAPIA NEUROTAKTYLA MNRI

Czas trwania terapii: 50 min + rozmowa

Cena: 110 zł

​

Dla kogo jest terapia NeuroTaktylna? Może być skutecznie wykorzystywana podczas pracy z następującymi wyzwaniami:

• emocjonalna niestabilność,
• przejawy zachowania agresywnego,
• trudności w nauce, głęboka dysleksja i dysgrafia,
• zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADD, ADHD),
• problemy z koncentracją,
• dokuczające lęki i fobie,
• nadwrażliwość i niewrażliwość na dotyk,
• autyzm, spektrum autyzmu lub zespół Aspergera,
• Zespół Downa,
• zaburzenia mowy,
• opóźniony rozwój psychomotoryczny i umysłowy;
• zaburzenia świadomości ciała i zaburzenia orientacji przestrzennej,
• uszkodzenie układu nerwowego (w wyniku wypadku komunikacyjnego, udaru),
• porażenie mózgowe.

Opis usługi

Dotyk jest zmysłem najwcześniej rozwijającym się i dojrzewającym. Ma właściwości terapeutyczne i stanowi podstawową formę komunikacji między ludźmi. Każdy człowiek bez względu na wiek powinien być pozytywnie dotykany około 30 razy dziennie.

Twórczyni metody, dr Svetlana Masgutova, po latach badań naukowych oraz doświadczeń zaczęła wykorzystywać Terapię NeuroTaktylną w pracy z osobami z wyzwaniami rozwojowymi w celu wsparcia mechanizmów neuroplastycznoeści mózgu, a w przypadku dzieci i młodzieży uzdolnionej jako program antystresowy.

Nadrzędnym celem terapii taktylnej jest normalizacja ogólnej wrażliwości. Pomaga to zmniejszyć lub wyeliminować dotykową defensywność (nadwrażliwość) lub niewystarczającą wrażliwość (podwrażliwość) na dane sensoryczne. Uaktywnia mechanizmy odpowiedzialne za prawidłowe napięcie mięśni, organizuje dotykowy odbiór bodźców, ponieważ łączy się z naszym systemem sensorycznym. Pozwala to zoptymalizować pracę układu nerwowego, w tym pobudza i stymuluje łańcuchy biomechaniczne kostno-mięśniowo-powięziowe do aktywności motoryki małej, średniej i dużej, kształtuje świadomość kinestetyczną, poprawia samopoczucie dotykowe, aktywizuje odruch więzi, stymuluje wyższe czynności poznawcze i stwarza okazję do pozytywnej komunikacji społecznej z innymi. Proponowane techniki masażu, wpływają na rozwój funkcji półkul i kory mózgowej, śródmózgowia i tylnych partii mózgu.

Terapia jest rodzajem masażu poszczególnych partii ciała: rąk, nóg, tułowia, głowy, dłoni, stóp różnymi technikami stymulując skórę, mięśnie i stawy z uwzględnieniem łańcuchów biomechanicznych kostno-mięśniowo-powięziowych.

Podczas terapii stosowane są następujące techniki:

• powierzchowny dotyk/masaż skóry – w obrębie całego ciała (głaskanie, rozcieranie, delikatny ucisk i rozciąganie) oraz
• głęboki dotyk – w obrębie mięśni i stawów (ugniatania, rozcieranie, wibracja).

Nacisk dłoni powinien być na tyle silny, aby działał na receptory czucia dotykowego i priopioceptywnego. Jednocześnie powinien regulować i wyciszać nadaktywne reakcje, zachowania oraz emocje. Dotyk, uciski i przegłaskania powinny być na tyle delikatne, aby otworzyć osobę na odczucie więzi i były przyjemne w odczuciu dla dziecka.

Terapia NeuroTaktylna w pełnej wersji obejmuje specjalistyczny masaż ciała dosłownie od stóp do głów. Pacjent leży wygodnie na stole do masażu w stroju sportowym (w zależności od wrażliwości dotykowej nogawki oraz rękawy mogą być długie lub krótkie). Terapeuta wykonuje pełny zestaw lub tylko wybrane elementy masażu. W tym czasie dziecko może słuchać audiobooka czy bajek, relaksacyjnej muzyki lub rozmawiać z terapeutą. W trakcie pierwszego spotkania terapeuta "dostraja się" do dziecka.

Jakie są efekty terapii neurotaktylnej:

• zwiększa świadomość ciała,
• pobudza oraz przygotowuje receptory skóry do prawidłowego odbioru bodźców sensorycznych pochodzących z otoczenia,
• reguluje zaburzenia skóry w odbiorze wrażeń dotykowych,
• reguluje reakcje mózgu na informacje pochodzące ze skóry, stawów i mięśni.

​

Przeciwwskazania do terapii Taktylnej:

• infekcje z gorączką, ogólnym rozbiciem, choroby zakaźne,
• wczesny okres po złamaniach, skręceniach, zwichnięciach,
• ostre stany zapalne i stany alergiczne skóry oraz zmiany dermatologiczne,
• skaleczenia skóry, rany,
• zapalenie węzłów chłonnych,
• krwotoki lub tendencje do ich występowania,
• zapalenie i zakrzepica żył,
• niewyrównane wady serca.

Opracowano na podstawie: materiałów szkoleniowych „MNRI® Terapia NeuroTaktylna dr Svetlany Masgutovej” wydanych przez Międzynarodowy Instytut Dr Svetlany Masgutovej, Warszawa 2018.

https://masgu.com/terapia-neurotaktylna/

604-349-463

koliber.gabinet@gmail.com